Bungy Jumping: Is Cool!

Bungy Jumping: Is Cool!

Bungy Jumpen? Mij niet gezien! Met een elastiek aan je benen (of nog erger aan je rug of zo) van een brug of een ander hoog obstakel springen, ter aarde storten en dan hopen dat zo’n elastiekje op tijd je gewicht opvangt net voordat je te pletter valt… Niet echt mijn idee van een leuke tijd. Ik weet niet of je het boek kent? 101 things to do before you die. BNN heeft er ook een programma op gebaseerd, ‘Try before you die’, je kent het vast wel. Een programma waarbij de BNN cast extreme dingen moeten doen. In ieder geval bestaat er een hele lijst met dingen die je gedaan ‘moet’ hebben in je leven. Nu ben ik zelf niet zo erg van de gevaarlijke dingen; de Python op de Efteling is zo’n beetje het meest extreme wat ik heb gedaan. Mijn vrouw, Anna, heeft daarentegen zo’n beetje de hele lijst afgehandeld. Maar in Nieuw-Zeeland, gingen we naar Queenstown; de hoofdstad van extreme sporten in dit sowieso al extreme land (qua landschap dan). In Queenstown wordt in de winter veel geskied, gesnowboard, paragliding en parapente gedaan. In de zomer is het een walhalla voor Jetboating op de rivier, rotsklimmen en… je raadt het al: Bungy Jumping en Skydiving. Om kort te gaan, Bungy Jumping leek mij altijd al doodeng. Maar aangezien Anna het al eens had gedaan, en mij verzekerde dat het ‘te gek’ was, heb ik me laten overhalen om het eens te proberen, Bungy Jumping is tenslotte in Queenstown groot geworden. Het leek ons een goed idee om Bungy Jumping eerst maar eens te proberen, mocht het bevallen dan misschien zouden we ook Skydiving gaan doen. Er zijn allerlei mogelijkheden, vanaf een locale brug van 43m, tot een enorme overhang van 134m waarbij je zo’n 8,5 seconden vrije val hebt en allerlei opties er tussenin. Je kunt zelfs een dagpas kopen om allerlei verschillende sprongen op één dag te doen. Mij leek het een goed idee om de Kawarau brug van AJ Hackett te proberen net buiten Queenstown, met 43m de kleinste sprong, waar het allemaal begonnen is. Aangezien Anna al eens eerder een Bungy had gedaan, besloten we om samen te springen (zoals ik al zei, ik ben een beetje een watje wat dat betreft). Het springen gaat echt aan de lopende band. Je koopt een kaartje, wacht op je beurt en iedere 3-5 minuten springt er één of andere gek de diepte in. Wij zouden dat dus ook gaan doen…! We stonden daar boven te wachten en één voor één gingen ze; de rij werd kleiner en kleiner en ik zenuwachtiger en zenuwachtiger. Vlak voor ons was er een meisje, die met een hele groep was en duidelijk niet durfde. “Great!”dacht ik nog, “Zul je net zien, dat ik zo ook niet durf!” Na veel tranen en op haar in gepraat te hebben ging ze toch, met behulp van een klein duwtje van de instructeur. De volgende gast die sprong was de reisleider van die groep. Hij had het blijkbaar al vaker gedaan. Met een sierlijke zweefsprong en een langgerekt: “Woooohoooooooo!” verdween hij de diepte in. “Cool!”, dacht ik nog, “Dat geroep ga ik ook doen.” “Dan kan ik tenminste mijn angstgevoel een beetje eruit schreeuwen.”, dacht ik stiekem bij mezelf.


Anna en ik werden aan elkaar geketend door de instructeurs, elastiek aan ons vastgemaakt, overeind geholpen en naar de rand van het spring platform gebracht. “We springen vooruit, op het woord bungy, toch?”, vraag ik Anna een tikkie onzeker. Gewoon om zeker te zijn dat we ons tegelijk afzetten en dat niet één van ons zich alleen maar laat vallen, waardoor we raar gaan zwiepen. Nog even naar de camera wuiven… Ik kan me nog herinneren dat ik ‘hang-loose’ gebaar maak, alsof ik een telefoon maak met mijn hand en die heen en weer draai (misschien roep ik zelfs nog wel “Hang Loose!”). “Wauw, dit laat wel weer zien hoe oud je bent Hagi!”, dacht ik nog. En dan begint het aftellen: Vijf… (Boem-Boem… voel ik mijn hart kloppen in mijn borst) Vier… (Boem-Boem… voel ik mijn hart kloppen in mijn keel) Drie… (Ik probeer te slikken “Oh ja, ik moet zo meteen Woohoo roepen, dat klinkt cool!” Denk ik nog bij mezelf) Twee… (“Pfff… Ik doe het bijna in mijn broek van angst!” denk ik) Eén… (“Sh*%! Ik ga dit écht doen…” denk ik terwijl ik in de verte kijk) Bungyyyyy! (“Oh nee… Hagi, Sukkel!” Denk ik nog) We springen vooruit en tijdens het afzetten denk ik: “Oh ja, roepen, ROEPEN!” En dat doe ik dus ook. Maar in plaats van dat ik uit volle borst ‘Woohoo!’ roep, komt vanwege de G-krachten een zacht gekerm uit mij. Een soort: “Eeeeggghhhh” Alsof ik heel hard aan het persen ben om te poepen, maar het niet wil lukken, dat idee. “Wauw! Om eerlijk te zijn het gevoel is wel erg cool!” denk ik terwijl ik omhoog stuiter door het elastiek. En daar isie dan echt: “Wooooohooooo!” schreeuw ik uit van geluk! “Wat een rush!”, denk ik bij mezelf. Het is alsof je de eerste afdaling maakt in een achtbaan, net voordat je een looping maakt of zo. En helemaal niet zo eng als ik had verwacht. Ik schreeuw in het oor van mijn vrouw: “Ik hou van je!” Zij schreeuwt terug: “Woooohooo!” Ik ook van jou!” En terwijl we nog een paar keer op en neer bungelen en hard lachen, worden we ondersteboven op een bootje neergelaten en naar de kant gebracht. Wat was dat een ongelooflijke adrenaline rush! Om kort te gaan Bungy jumping is cool, staat terecht op de ‘101 Things to do before you die’ lijst en nog belangrijker: ik vond het leuk! “Mmm… Morgen dan maar skydiven?” Stelt Anna voor. “Als dit al te gek was, hoe leuk moet skydiving wel niet zijn?” Dat heb ik ten slotte altijd al willen doen.   Klik hier voor meer info over Nieuw-Zeeland Ook zin om te Bungy Jumpen in Queenstown? Hier zijn de mogelijkheden: – Kawarau Bridge Bungy: de originele plek waar het allemaal begon en waar wij ook onze sprong deden. – Nevis Bungy: 134 m boven de Nevis Rivier, met wel 8,5 seconden vrije val. – Nevis Arc: ‘s-werelds grootste schommel, met snelheden van 150 km/u. – Ledge Bungy: 400 m boven de stad Queenstown – Ledge Swing: schommel 400 m boven de stad Queenstown, vooral  ‘s-avonds een aanrader.  

Laat wat achter - Leave a Comment

*